Dyrektywa 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych znajdzie zastosowanie do oceny praktyki w relacji B2B – tak wynika z wyroku TS UE z 19 października 2017 r. w sprawie C‑295/16 Europamur. Brzmi jak herezja, ale taki pogląd w tej konkretnej sprawie jest uwarunkowany specyficznymi przepisami prawa krajowego.

Analizowany przepis hiszpańskiej ustawy o handlu detalicznym rzeczywiście ustanawia ogólny zakaz sprzedaży ze stratą. Dlatego zgadzam się z konkluzją, że taki przepis jest sprzeczny za dyrektywą 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych.

Ale mam zastrzeżenia do uzasadnienia, które może prowadzić do błędnych wniosków. Kluczowe dla zrozumienia intencji TS UE wydaje się być pkt 48 i 49 opinii rzecznika. Wskazuje on, że ustawa o handlu detalicznym odsyła do hiszpańskiej ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W tej ustawie wprowadzono przepisy transponujące dyrektywę 2005/29/WE, które znajdą też zastosowanie do praktyk B2B.

Mamy zatem do czynienia z bardzo szczególnym przypadkiem, który nie będzie miał przełożenia na większość innych spraw.

W polskiej ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie ma postanowienia odwołującego się do dyrektywy 2005/29/WE. Dlatego też uważam, że omawiany wyrok nie wpływa zasadniczo na aktualność tez zawartych w moim artykule o stosunku uznk do dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych. Jeżeli nie rozumiesz problemu, który tutaj omawiam, artykuł może pomóc ;).

W tej sprawie myląca może okazać się analiza, którą przedstawię na przykładzie pkt 35 wyroku:

[…] celem tego przepisu jest ochrona konsumentów. Ponadto zdaniem sądu odsyłającego realizowany w ten sposób cel obowiązuje nawet w sytuacji takiej jak stanowiąca przedmiot postępowania głównego, która dotyczy sprzedaży hurtowej na rzecz drobnego handlu, ponieważ taka sprzedaż ma wpływ na konsumentów. […]

No i fajnie, niech celem przepisu będzie sobie ochrona konsumentów. Ultymatywnym celem publicznego prawa konkurencji też jest consumer welfare. Ale cel nie może przesądzać o tym, że mamy do czynienia z praktyką handlową w rozumieniu dyrektywy 2005/29/WE.

Dlatego też sprzeczność przepisu z dyrektywą 2005/29/WE co do zasady nie powinna mieć znaczenia w sprawie dotyczącej praktyki B2B. Jak pokazuje wyrok TS UE, od tej zasady mogą być wyjątki.