Reklama porównawcza jest bardzo popularnym sposobem marketingu wśród supermarketów. Kolejny spór w tej sprawie dotarł do Trybunału Sprawiedliwości UE, który ma odpowiedzieć na pytanie Cour d’appel de Paris czy można stosować taką reklamę tylko w odniesieniu do towarów oferowanych przez sklepy tego samego rodzaju lub wielkości.

Drugie pytanie – zadane na wypadek uzyskania odpowiedzi przeczącej na pierwsze – dotyczy konieczności uznania różnic co do rodzaju lub wielkości sklepów za istotną informację w rozumieniu dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych , która powinna obowiązkowo zostać podana do wiadomości konsumenta. Sąd francuski oczekuje również od TS UE wyjaśnienia sposobu, w jaki sposób ta informacja powinna być przekazywana konsumentowi.

Pierwsze pytanie wydaje się banalne. TS UE w sprawie C‑159/09 Lidl SNC dopuścił reklamę porównawczą dotyczącą towarów różnych marek – dlaczego więc nie dopuścić porównania sklepów różnej wielkości. Ale może to problem niewłaściwego sformułowania pytania.

Stan faktyczny sprawy, który poznam przy okazji opinii rzecznika generalnego (anglojęzyczny internet nie chce mi nic podpowiedzieć), może rzucić nowe światło na problem. Spór toczy się pomiędzy operatorami sieci Carrefour i Intermarche, które dzielą swoje sklepy na kilka kategorii według wielkości (od hipermarketów do sklepów osiedlowych). Wyobrażam sobie, że zastrzeżenia konkurenta wzbudziło dokonanie porównania z niewłaściwą kategorią sklepów. W takim wypadku rzeczywiście jest się nad czym zastanawiać – jeżeli porówna się swoje hipermarketowe ceny do cen konkurenta ze sklepu osiedlowego, porównanie z pewnością wypadnie korzystnie dla reklamodawcy.

Orzecznictwo generalnie pozwala tak dobrać przedmiot porównania, aby rezultat był korzystny dla reklamodawcy, ale wszystko ma swoje granice. Być może poznamy je bliżej w wyniku rozstrzygnięcia Trybunału.

Treść pytania prejudycjalnego:

Czy art. 4 lit. a) i c) dyrektywy 2006/114/WE z dnia 12 grudnia 2006 r.¹ , zgodnie z którym: „reklama porównawcza […] jest dozwolona, jeżeli […] nie wprowadza w błąd […]; porównuje w sposób obiektywny jedną lub kilka istotnych, odpowiednich, możliwych do zweryfikowania i typowych cech tych towarów i usług” należy interpretować w ten sposób, że porównanie cen towarów sprzedawanych przez sieci handlowe jest dozwolone, o ile towary te są sprzedawane w sklepach tego samego rodzaju lub takiej samej wielkości?

Czy okoliczność, iż sklepy, w których ceny zostały porównane, są różnej wielkości lub rodzaju stanowi istotną informację w rozumieniu dyrektywy 2005/29/WE² , która powinna obowiązkowo zostać podana do wiadomości konsumenta?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, jaki powinien być zakres lub sposób rozpowszechniania tej informacji wśród konsumentów?