Rzecznik Generalny w opinii z 2 czerwca 2016 r. w sprawie C‑119/15 Biuro podróży „Partner” stwierdził, że nałożenie przez Prezesa UOKiK na przedsiębiorcę kary pieniężnej za stosowanie postanowienia umownego tożsamego do wpisanego do rejestru w postępowaniu przeciwko innemu przedsiębiorcy stoi w sprzeczności z Kartą praw podstawowych UE.
W sobotę ukazał się najnowszy iKAR, a w nim mój artykuł „Nieuczciwe praktyki handlowe a ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji”. Rzecz, którą pisałem od ponad połowy dekady, ale z różnych przyczyn wcześniej nie ujrzała światła dziennego.
Uzupełnieniem publikacji jest opisywany wcześniej working paper poświęcony relacji dyrektywy 2005/29/WE i ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Na stronie SN zostało opublikowane uzasadnienie uchwały z dnia 17 lutego 2016 r. w sprawie III SZP 7/15 o treści:
Art. 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) w związku z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy może stanowić podstawę prawną nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który zlecił innemu podmiotowi wykorzystanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego usług tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego wśród jego abonentów lub użytkowników końcowych na podstawie bazy przekazanych numerów telefonicznych.
9 maja 2016 r. na Krajowej Konferencji Konsumenckiej w Katowicach w ramach panelu dyskusyjnego powiem kilka słów (15 minut) o wpływie dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych na stosowanie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Już teraz możecie zapoznać się z wersją roboczą artykułu pt. „Praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów w świetle zupełnej harmonizacji praktyk handlowych wynikającej z dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych”, który ukaże się w publikacji pokonferencyjnej.
Wszelkie uwagi mile widziane!
Na stronie Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych stopniowo publikowane są również inne konferencyjne working papers.
Ps. Niedługo w iKARze ukaże się mój artykuł poświęcony podobnej tematyce – w świetle dyrektywy 2005/29/WE oglądam ustawę o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Reklama porównawcza jest bardzo popularnym sposobem marketingu wśród supermarketów. Kolejny spór w tej sprawie dotarł do Trybunału Sprawiedliwości UE, który ma odpowiedzieć na pytanie Cour d’appel de Paris czy można stosować taką reklamę tylko w odniesieniu do towarów oferowanych przez sklepy tego samego rodzaju lub wielkości.
W artykule opublikowanym w Dzienniku Gazeta Prawna negatywnej ocenie poddana została wysokość kary (4,5 mln złotych) nałożonej na T-Mobile Polska w decyzji Prezesa UOKiK z dnia 30 grudnia 2015 r. DDK nr 28/2015. Decyzja dotyczyła bezprawnego – zdaniem Urzędu – informowania abonentów o planowanym podwyższeniu przez przedsiębiorcę wysokości abonamentu o 5 zł.
Na stronie Sądu Najwyższego ukazało się uzasadnienie uchwały z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie III CZP 17/15, dotyczącej rozszerzonej skuteczności wyroku uznającego postanowienie wzorca umownego za niedozwolone. O uchwale pisałem już tutaj.
Od 2016 roku blog działa pod adresem praworeklamy.pl na platformie WordPress. Znajdziecie na nim moje dotychczasowe wpisy.
Blog pod adresem praworeklamy.blogspot.com nie będzie aktualizowany, ale nadal znajdują się na nim dotychczasowe publikacje.
Sąd Najwyższy w dniu 20 listopada 2015 r. w składzie 7 sędziów wydał długo oczekiwaną uchwałę w sprawie kontroli abstrakcyjnej postanowień wzorców umownych o następującej treści:
20 listopada 2015 r. odbędzie się posiedzenie niejawne Sądu Najwyższego, na którym powinniśmy poznać odpowiedź na zadane przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. zagadnienie prawne, wywołujące rozbieżności w wykładni prawa:
„Czy wpis uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 479(45) § 2 k.p.c., powoduje, że przewidziana w art. 479(43) k.p.c. rozszerzona skuteczność prawomocnego wyroku będącego podstawą tego wpisu stoi na przeszkodzie postępowaniu w przedmiocie kontroli postanowienia tej samej treści, zawartego w innym wzorcu umowy, stosowanym przez przedsiębiorcę, przeciwko któremu został wydany ten wyrok, bądź przez innego przedsiębiorcę?”
Prawo reklamy 