Trybunał w wyroku z 21 grudnia 2016 r. stwierdził, że polskie przepisy/praktyka orzecznicza, dopuszczająca możliwość karania przedsiębiorców za stosowanie postanowienia wzorca umowy uznanego za niedozwolone w sprawie z udziałem innego przedsiębiorcy (wpisanego do rejestru prowadzonego przez Prezesa UOKiK), nie naruszają prawa do obrony takiego przedsiębiorcy.
… ale trzeba wskazać tę różnicę w reklamie – stwierdził TS UE w wyroku z 8 lutego 2017 r. w sprawie C‑562/15 Carrefour.
Sąd Najwyższy w wyroku z 21 kwietnia 2016 r. zakwestionował nałożenie na przedsiębiorcę kary pieniężnej w sytuacji, w której działał on w zaufaniu do dotychczasowej wykładni prawa i praktyki jego stosowania. W wyniku wyroku SN kara pieniężna nałożona na UPC Polska została uchylona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2016 r. (dostępny na końcu wpisu).
Rzecznik Generalny TS UE Henrik Saugmandsgaard Øe w opinii z dnia 19 października 2016 r. zakwestionował reklamę porównawczą francuskiego Carrefoura.
Przedmiotem oceny była kampania pod hasłem „Gwarancja najniższej ceny”. Do porównania wybrano w przypadku Intermarché – supermarkety, w przypadku Carrefour – hipermarkety.
Rzecznik Generalny Yves Bot w opinii z 8 września 2016 r. w sprawie C‑339/15 Vanderborght stwierdził, że postanowienia dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych nie znajdują zastosowania do przepisów krajowych, które:
TS UE w wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie C‑476/14 Citroën Commerce stwierdził, że w przypadku naruszenia obowiązku wynikającego ze szczególnej regulacji unijnej organ krajowy nie musi wykazywać ryzyka wprowadzenia w błąd i istotnego zniekształcenia zachowania gospodarczego przeciętnego konsumenta.
UOKiK żąda udostępniania klientom nagrań z infolinii. Chyba słusznie, i chyba nie w pełni zgodnie z Pt.
Miałem inny pomysł na początek tego wpisu. Jednak wygrała lapidarność tweeta branżowego portalu TELKO.in
Prezes UOKiK oznajmił na swojej stronie internetowej o wszczęciu postępowania wyjaśniającego przeciwko 3 operatorom komórkowym w sprawie udostępniania nagrań sprzedażowych. W opinii UOKiK może to naruszać prawa konsumentów.
Rzecznik Generalny w opinii z 2 czerwca 2016 r. w sprawie C‑119/15 Biuro podróży „Partner” stwierdził, że nałożenie przez Prezesa UOKiK na przedsiębiorcę kary pieniężnej za stosowanie postanowienia umownego tożsamego do wpisanego do rejestru w postępowaniu przeciwko innemu przedsiębiorcy stoi w sprzeczności z Kartą praw podstawowych UE.
W sobotę ukazał się najnowszy iKAR, a w nim mój artykuł „Nieuczciwe praktyki handlowe a ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji”. Rzecz, którą pisałem od ponad połowy dekady, ale z różnych przyczyn wcześniej nie ujrzała światła dziennego.
Uzupełnieniem publikacji jest opisywany wcześniej working paper poświęcony relacji dyrektywy 2005/29/WE i ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Na stronie SN zostało opublikowane uzasadnienie uchwały z dnia 17 lutego 2016 r. w sprawie III SZP 7/15 o treści:
Art. 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) w związku z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy może stanowić podstawę prawną nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który zlecił innemu podmiotowi wykorzystanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego usług tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego wśród jego abonentów lub użytkowników końcowych na podstawie bazy przekazanych numerów telefonicznych.
