Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 20 lipca 2017 r. w sprawie C‑357/16 Gelvora uznał, że działania podejmowane przez firmę windykacyjną w celu odzyskania należności stanowią praktykę rynkową w rozumieniu dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych.
W ten sposób kwalifikuje windykację też Prezes UOKiK, czego dowodzi przedstawiona we wpisie praktyka orzecznicza Prezesa UOKiK – chociaż daleko mu do konsekwencji.
Trybunał w wyroku z 21 grudnia 2016 r. stwierdził, że polskie przepisy/praktyka orzecznicza, dopuszczająca możliwość karania przedsiębiorców za stosowanie postanowienia wzorca umowy uznanego za niedozwolone w sprawie z udziałem innego przedsiębiorcy (wpisanego do rejestru prowadzonego przez Prezesa UOKiK), nie naruszają prawa do obrony takiego przedsiębiorcy.
… ale trzeba wskazać tę różnicę w reklamie – stwierdził TS UE w wyroku z 8 lutego 2017 r. w sprawie C‑562/15 Carrefour.
Sąd Najwyższy w wyroku z 21 kwietnia 2016 r. zakwestionował nałożenie na przedsiębiorcę kary pieniężnej w sytuacji, w której działał on w zaufaniu do dotychczasowej wykładni prawa i praktyki jego stosowania. W wyniku wyroku SN kara pieniężna nałożona na UPC Polska została uchylona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2016 r. (dostępny na końcu wpisu).
Rzecznik Generalny TS UE Henrik Saugmandsgaard Øe w opinii z dnia 19 października 2016 r. zakwestionował reklamę porównawczą francuskiego Carrefoura.
Przedmiotem oceny była kampania pod hasłem „Gwarancja najniższej ceny”. Do porównania wybrano w przypadku Intermarché – supermarkety, w przypadku Carrefour – hipermarkety.
Rzecznik Generalny Yves Bot w opinii z 8 września 2016 r. w sprawie C‑339/15 Vanderborght stwierdził, że postanowienia dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych nie znajdują zastosowania do przepisów krajowych, które:
TS UE w wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie C‑476/14 Citroën Commerce stwierdził, że w przypadku naruszenia obowiązku wynikającego ze szczególnej regulacji unijnej organ krajowy nie musi wykazywać ryzyka wprowadzenia w błąd i istotnego zniekształcenia zachowania gospodarczego przeciętnego konsumenta.
